Van Madrid tot Bogota, dinsdag 23 oktober tot en m

De vorige nacht had ik alles ingepakt en voedsel gekocht voor een de dag: een zak fruit, een stokbrood, boterhamworst en een cake. We zouden ook te eten krijgen in het vliegtuig, maar goed....

Tot aan het vliegen ging alles zo dat altijd gaat bij een vliegreis. Je neemt vier uur de tijd om naar het vliegveld te komen (twee metro´s en een stukje lopen) en bereid je voor om een aantal uur te wachten op het vliegtuig, want de vlucht is intercontinentaal en je krijgt toch wel vertraging.

Na een anderhalf uur vertraging zijn we dus opgestegen, een boeing zoveel-zoveel vol reizigers naar Zuid Amerika. Voornamelijk mensen die er gingen wonen of terugkwamen van een reis, bleek. Ik was vrijwel de enige die geen Spaans sprak.

Na een half uur vliegen volgde echter een nare boodschap, beginnend met ´this is not an emergency situation´. Slecht nieuws:

We gingen terug naar Madrid want er was een probleem met de airco, en hoewel we misschien wel verder mochten vliegen van de veiligheids overwegingen etc. was het niet aangeraden omdat het toch wel een lange vlucht is, Madrid - Caracas. We zouden landen, de airco laten repareren en de reis opnieuw beginnen.

Ik haalde mijn schouders op en las verder. Starship troopers is best een interessant boek, er zitten een paar rare politieke ideeen in en slecht onderbouwde bovendien. Ik las het in de hoop te ontcijferen of de schrijver de ideeen zelf onderschreef of dat het een beschrijving van politieke indoctrinatie betrof, daarnaast was het best spannend.

Maar opeens werd ik wakker geschud door een luide optocht. ¨Queremos un otro Avion! Queremos un otro Avion! Queremos un otro Avion!¨ schreeuwde een groep passagiers terwijl ze vanuit de achterkant van het vliegtuig naar voren kwamen of, aan de voorkant van het vliegtuig op te staan om mee te doen. Voor mij had de tijd gevlogen, maar het bleek dus vijf uur later. De medewerkers hadden meer dan honderd passagiers al die tijd in het vliegtuig laten zitten en waren nog steeds bezig mensen te vermanen om rust: het probleem zou weldra opgelost worden.

Een half uur later stonden we weer op het vliegveld. De vlucht zou om drie uur ´s nachts hervat worden, dus tot die tijd zouden we op kosten van de vliegmaatschappij in een hotel worden ondergebracht. Nadat twee bussen drie hotels afreden waren we allemaal over de stad uitgespreid en klaar voor een zeer korte nacht.

Het was wel een mooi hotel waarin ik terecht kwam. Het heette het Park Avenue hotel, en had een lobby vol comfortable stoelen in variërende bruintinten.

Om kwart voor drie ´s nachts stond ik klaar voor vertrek in de lobby. Het personeel achter de balie was voornamelijk met zichzelf bezig, er stond geen bus en ik was in mijn eentje. Toen ik informeerde naar de bus vroegen ze naar mijn kamernummer, dat ze direct afstreepte. Ik hoefde dus niet meer gebeld te worden: de vlucht was weer uitgesteld en mocht naar bed. Aan het ontbijt de volgende ochtend ben ik maar begonnen wat van mijn lotgenoten te leren kennen, ik wist immers niet hoe lang dit nog ging duren.

Na nog een hotel, waar een uitgebreide lunch geserveerd werdt en een bezoek aan het vliegtuig dat dus nog steeds niet paraat bleek, werden we naar nog een hotel verscheept. Ditmaal in de stad toledo, een uur rijden verwijderd van Madrid, waar ik de nacht maar heb doorgehaald om de aankomende jetlag de loef af te steken. We zouden toch ´s ochtends vliegen.

Aangekomen in Caracas zijn de passagiers die een verbindingsvlucht hadden weer voor een paar uur naar een hotel gebracht waar we zoute rijst met vis te eten kregen. Wij die naar Bogota gingen werden om drie uur ´s nachts opgehaald om weer naar het vliegveld te gaan, waar we uiteindelijk om elf uur opstegen naar Bogota. Daar heb ik meteen een busreis naar het zuiden gezocht. Ik was immers twee dagen vertraagt aangekomen en ik moest nog een heel iend reizen. Ik heb toen uit voorzchtigheid een ticket gekocht voor een bus die al een paar uur na mijn aankomst in Bogota zou vertrekken. Ik moest alle leuke tips die mensen me hadden gegeven om Bogota en Colombia te zien negeren en sleet een paar uur op de gigantische busterminal van Bogota voordat ik van vrijdagavond tot zondagmiddag in de bus zou zitten.